İBRAHİM KUZİ
Yüreğimde yangın var vuruyor sözlerime
Uyku girmez nicedir ağlayan gözlerime
Koparılan feryatlar giriyor düşlerime
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Şehirler, kasabalar harabeden farksızdır
Aç susuz onca insan çoğu barınaksızdır
Bastıran felakete evler dayanaksızdır
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Her yan enkaz yığını farkı yok hayaletten
Besleniyor zalimler gelen her felaketten
Yıllardır çekiyoruz milletçe cehaletten
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Her dakika, her saat solup gidiyor canlar
Devlet nerde diyerek yalvarıyor insanlar
Akıyor yaralardan oluk oluk al kanlar
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Hasede kurban gitti gömdüler insanlığı
Rahmet diye sundular topluma tiranlığı
Fazilet addettiler her türlü nobranlığı
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Saraylı da kapalı çığlıklara kulaklar
Dilim dilim yarılmış caddeler ve sokaklar
Defter tutma derdinde kin kusuyor ahmaklar
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Duyan yok, ses veren yok milletin derdi büyük
Çaresiz insanların sırtında tonlarca yük
Depremle anladık ki binalarımız çürük
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Hava soğuk ve dert çok kırık kollar, kanatlar
Karanlık kuyularda yorgun düştü feryatlar
Hazan yemiş gül gibi solup gitti hayatlar
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
Allah’ım bizi kurtar vicdanı kirlilerden
Kinini din edinmiş her türlü şerlilerden
Kalpleri karbonlaşmış ve dili sivrilerden
Bahtı kara yurdumun haline ağlıyorum
08.02.2023