SELAHATTİN DEMİREL
“Atlastan cepkenli yiğit Akıncı,
Dönmedin geriye bunca yıl oldu”
Gözlerde yaş kalplerde sızı
Kalplerimiz hüzünle ızdırapla doldu
İman derdini sen öğrettin kalbimize
Ağlamayı sen sevdirdin bize
İnsan ağladığına sevinir mi
Derdi merhem, dermanı sevgi ettin gönüllere
Şimdi hangi uzak, yaban elde
Dünyanın en ücra beldelerinde
Senin için açılan ellerde duasın
Alınlarımız ak, gözlerimiz yaş
Bir yiğit vardı, gömdüler şu selvi ağacının altına
Ağlayan her masumun duasında, bakışında
Sevgililer sevgilisine komşu olasın
Artık ağlar da gökler ağlasın