İlkokulda, başarısından dolayı ‘Ege'nin İncisi’ olarak yer almıştı gazete sayfalarında. Zihniyetin körlüğü mü, dönemin kötülüğü mü, bilinmez nedenlerden dolayı öğretim hayatı sonlandırılmıştı. Başkalarının kendi için biçmiş olduğu kalıpların mengenesinde ruhu sıkışıp kalmıştı. İlk şiirini yazdığında, mengenenin parçalandığını, ruhunun özgürlüğe kanatlandığını hissetti.
Erken yaşta yaptığı evliliğinden Rabbi ikram olarak iki pırlanta evlat bahşetti. Hediyeydi, lütuftu evlatları, ciğerpareleri.
Yazar, çocuklarının eğitimi ile ilgilenirken Açık Öğretim Lisesini bitirdi. Hayatı eğitimle içli dışlı geçiyordu. Kâh öğrencilerin ihtiyaçlarını gidermeye çalışıyor, kâh onlar için eğitim programları düzenliyordu. Sürekli okuyor, okuyordu.
Ukdeydi içinde kalan. Tamamlanamayan bir şeyler vardı hep. Yazar, hayallerinin peşini hiç bırakmadı.
Yaşanılan zulüm sürecinden nasibini aldı. Cinnet mustatilini mektuplarla nefeslendiriyordu. Fırsat buldukça yazdı.
Özgürlüğüne kavuştuğu yıl üniversite sınavına girdi. Celal Bayar Üniversitesi, Türk Dili ve Edebiyatı bölümünü kazandı. Çocuğu yaşındaki gençlerle aynı amfide, aynı sınıfta, aynı kampüste olmak yaşayamadıklarının acısını çıkarırcasına iyi geliyordu.
Bugün gurbet ellerde, toprağından savrulmuş bir çiçek gibi münbit bir alan arayışında olan yazarın, Kalemin Dili Edebiyat Akademisi ile yolu kesişti. Kitabı "Can Kenarı" çiçeklendirmişti gönlünü.
Yaralı ruhlara dokunmaya, yürekten dökülen nağmelerle sizlerle buluşmaya geldi. Gönüllerinizi açmanız dileğiyle…