Description
Cezaevine düştüğüm ilk anlarda Cuma namazını kılamamanın verdiği vicdani huzursuzluk beni epeyce yaralıyordu. Bir iki hafta öyle geçti. Arkadaşlara Cuma kılmamızda her hangi bir sakınca olmadığını anlattım. İlk anlarda anlamakta zorlandılar. Bir ibadet yapılabiliyorsa yapmak lazım dedim. Çoğu kabul etti.
Fikir benden çıktığı için doğal olarak imam ben oldum. Hutbe dualarını toparlayıp yazdım. Her hafta yeni bir hutbe yazmaya kendimi zorladım.
Dışarıdan haber alma olanaklarımız kısıtlı idi. Koğuşa gelen bir gazeteden haberleri alıp dinler tarihi ve İslam tarihinde yaşanan bazı hadiselerle özdeşleştiriyordum. Hutbelerin içerikleri imanımızı tazelememize vesile oluyordu. Cenâb-ı Hakk’ın lütuflarının daha bir farkına varıp motive oluyorduk.
Yorumlar
Henüz inceleme yok.