Description
Ne zaman bir bebek ağlaması duysam, Arzu Hanım’ın, bir yaşını dahi doldurmamış oğlu Harun’u ranzasının kenarında emzirmesini, sallamasını ve sessiz sessiz ağlamasını yudumluyor gibi oluyorum. Şeker hastalığı ile sanki vücudundaki su çekilmiş de kuru bir dal gibi titreyen, altmış iki yaşındaki Hayriye Teyze’yi ve “Beni, burs verdiğim için terörist diye, bu yaşımda kara zindanlara tıkanlara, hakkımı helal etmiyorum. Ne terörü ne örgüt üyeliğini bilirim ben. Gençler okusun diye rahmetliden kalma emekli maaşından verdiğim bursu terörü desteklemek olarak anlayıp, beni bu zor durumda bırakanlarla yarın mahşer günü hesaplaşacağım.” sözleri hala kulağımda perde perde yankılanıyor.
Yorumlar
Henüz inceleme yok.