İBRAHİM KUZİ
Olmuşsun gurbetlerde pare pare,
Kalma sağda solda, yeter avare.
Onun — sımsıcak iklimi — tek çare:
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Düşerken yapraklar bir bir dalından,
Sarıl ümidine, kalma yolundan.
Tatlandır âlemi sevgi balından,
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Her mevsim taze kal, sararıp solma;
Tutsak düşlerinde takılıp kalma.
Elemle, kederle lebaleb dolma —
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Gölgeler yolundan döndürmesinler,
Yanan ışığını söndürmesinler.
Sevdanı kuyuya gömdürmesinler,
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Dindir öfkeleri sıcak sinende,
Bütün yollar gelip birleşsin sende.
Burcu burcu huzur tütsün hanende —
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Evrad u ezkârla delinsin gece,
Seçilsin aklar karadan böylece.
Günler, geceler yaşansın sahice,
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Tüllenen sabahlar aşkla dokunsun,
Sonsuzluk şarkısı candan okunsun.
Gönül burçlarına melekler konsun —
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Kalmasın sahipsiz mukaddes bu iş;
Ümit dolsun heyben, imdada yetiş.
Yeni bir başlangıç olsun her bitiş —
Yüreğinin götürdüğü yere git.
Arama bir hüner şöhrette, malda,
Sahici dost edin upuzun yolda.
Sık sık kendine bak aynayı al da —
Yüreğinin götürdüğü yere git.