M. TARIK TATLIPINAR
Müdür odasının kapısındayım, benim gibi bekleyen dokuz kişi daha var. Sırtım duvara dayalı ve yan yana bekliyoruz. Tanıdık olanların birkaç kelimelik konuşmalarını duyan gardiyan müdahale ediyor sert bir şekilde; “Aranızda konuşmayın!”
Sıraya ilk geçtiğimizde ‘tanıdık var mı’ diye göz ucuyla süzmüştüm bekleyenleri. Aşina olduğum bir sima göremedim. Gözlerimle süzerken herkesi göz göze geldiklerimizi yarı tebessüm bir eda ile başımla selamladım. Bekleyenlerin her biri benim gibi müşkülüne çare olsun diye bu kapıdaydı.
Gardiyan sıra ile almaya başladı içeri. İçimden ben de söyleyeceklerimin provasını yapıyordum. En düzgün cümlelerle sade ve net olsun diye ifadem… Bu defa dar koridora iri iri dizilmiş fayansları sayamadım.
Ve sıra bana geldi; gardiyan, “İçeri!” dedi. Birkaç adım attıktan sonra kendimi müdürün karşısında buldum. Ben yalnızca müdür ile görüşeceğimi düşünürken müdürden başka dört gardiyan da içerde oturuyordu. Benim içeri tasavvurum hiç böyle değildi. Meramımı bir çırpıda söyledim: “Fizik-Kimya-Biyoloji kitaplarına ihtiyacım var.” dedim, “Kabul ederseniz ailemden bunları isteyeceğim.”
Benim ağzımdan çıkan söz henüz müdürde karşılık bulmadan gardiyanların ağzında gevelenmeye başladı. Gözlerim gardiyanların üzerindeydi. Ancak onların donuk bakışları ile yaz ortasında adeta kışı yaşıyordum.
Söz nihayet müdür beye geldi: “Kitapları kabul edemeyiz, bol rakamların olduğu bu kitaplar sizin dışarı ile şifreli iletişim malzemeniz olabilir.”
Hiç beklemediğim bu ifade karşısında şok oldum. Kendimi toparlamaya çalıştım. Şaka yapıyor diye düşündüm. Gardiyanlar bunun üzerine alaylı pis pis sırıtarak müdüre destek niteliğinde ifadeler kullanmaya başladılar. Kendimi kafesinden alınmış gardiyanların merhametsiz avuçlarında örseleniyor gibi hissettim.
Söz bitmişti kendimi dışarı attım. Umut beklediğim kapı yüzüme çarpılmıştı. Koğuşa ağır ağır adımlarla ilerlerken bu yaşadıklarımı kimseye anlatmama kararı aldım. Elinden şekeri alınmış bir çocuk edasıyla koğuşa girdim. Mağduriyetler zincirime yeni bir halka daha eklenmişti…