Description
KALEMİN ÇİZDİĞİ SIRLI UFUKLAR
Her kitap bizleri yazarının sırlı ufkuna götürür, o ufukta dolaştırır. Sık sık ötelere seyahat etmeyen, heybesini sırlarla dolduramaz.
Şair, genelden özeli yakalayabilen, ruhunu her an düşünce ve duygularla besleyen; rüşeym halinde ruhundan nebean eden filizlerle her an yeni sentezlere, analizlere ulaşan nadide bir fıtrattır.
O, gecenin karanlığında aydınlığın ışıltılarını hisseder.
O, kalabalıklar arasındayken bile ufuklar ötesi yolculuklara çıkar.
Bir arı gibi dolaştığı her çiçekten alınması gerekeni alır, kelimelerini fikriyle harman eder. Bilgi, onun dimağında marifete dönüşür ve peteğini saf bir balla donatır.
Samimiyet ve tevazu içinde, her şeyi Hak’tan bilen ve kendisini sadece bir tablacı olarak gören bu fikir işçileri, ruhlarının ilhamlarını, ötelerin mesajlarını günlerce, aylarca hazmettikten sonra okuyucularla paylaşmaktan derin keyif alan mümtaz bir şahsiyettir.
Onlarda zihin çok cevvaldir. Her şey durağan gibi görünse de perdenin arkasını görebilme, hikmetle bakabilme kabiliyetine mazhardırlar. Bu özelliklerinden dolayı onlar duygu transferinde önemli rol alırlar.
Çoğu zaman dalgın ve durgun görünürler. Ancak iç dünyalarına vakıf olsanız, orada değirmen taşlarının nasıl döndüğüne şahit olursunuz.
Şair, şiiri kendi iç dünyasında, yakın çevresinde ve toplumda gördüğü arızaları tamir etmek için kullanır.
O hâzık bir hekim gibi ince, kibar ve nazik ifadelerle bir tamir ameliyesi gerçekleştirir.
Bu tamiri yapan fikir ustası, sözlerini incitmeden söyleyebilen bir gönül insanıdır.
Yerde yürürken kanatlarıyla göklerde süzülen bir kartal gibidir.
Enginliklerde ufukları kovalarken, yerdekileri ihmal etmez; onların da ruh dünyalarına ötelerden tohumlar ekmeye gayret eder.
O, fert planından toplumsal olaylara kadar her meseleyi gergef gibi ince ince işler. Kâinat kitabını satır satır okur. Okudukça zenginleşen kalp vadilerinde yeşeren tomurcuklarla etrafa ıtır kokular salar.
O yüklendiği misyon gereği maziden âtiye giden yolda köprülük vazifesi görür.
Nihayet o kalpleri birbirine bağlayan ve ruhların sevgi potasında erimesini arzulayan bir kahramandır.
İbrahim Kuzi, yıllardır şiirlerini takip ettiğim, yer yer seslendirdiğim müstesna bir isimdir.
O şair kavramının içini dolduran, tevazuda derinleşen, kalemini insanlığın saadeti için oynatan ve kalemine her an bayramlar yaşatan bir şairdir.
Umarım ve dilerim bu güzel şiirler kanatlanır; sözden sese, sesten musikiye dönüşür ve nice gönüllerde yankılanır.
Dünyanın bütün kıtalarında sevgiyle dolaşır, uğradığı her yerde çiçeklerin açmasına, kelebeklerin buluşmasına, bülbüllerin şakımasına vesile olur,
“Kalem feryad eder ağlar mürekkep;
Beni cahil eline verme Ya Rab” diye…
Ben korkarım şimdi, kalem elimdeyken hüzünlenecek diye.
Söz, sanatkârındır.
Mehmet Yıldız
17 Kasım 2024, Almanya
Yorumlar
Henüz inceleme yok.