RÛ (Faruk ARSLAN) / Kanada
Uslanmaz ki deli gönlüm,
Çılgın, delişmen ah harap.
Yorulmaz ki hızlı beynim.
Gözyaşından akar şerap…
Susmaz ki uçar kalbim.
Ancak Anka kuşu yakalar.
Vahdet ki değişik ruhum,
Sonsuz aşkta kaybolur.
Yalan söylemez ki dilim.
Sezgilerde engin vahima.
Aşk, vera, hüzün ki özüm.
Dün, bugün, yarın birdeyim…
Şeytan müslüman ki, Hâris adı.
Hased kin nefret olmasa melek..
Kıskançlık ki, tar u mar bir yılan.
Süfyan Deccal olmaz Müheymin.
Bir aynayım ki, bakan da sen,
Senin gözün seni ihbar eden.
Kalbim ki, bak kendi yüzündür.
Bende ne görsen özü, özündür…
Yalnızlığım ki susuz çölüm…
Kırk gün dayanana aşkım.
Hüseyni Haseniyim ki izim,
Sevdiğimde varı hiç bizim.
Ezeli ebedi dokturum ki men,
Lokman Hekim’den icazetim.
Şemsi Felek ki, menzilim nar.
Nuri Osman Nehire’den aslım.
Gözlerim ki konuşur beden.
Derin derinden okur ellerim.
Burnum ki, kokuda eşsizim,
Çiçeği çiçekten ayırır arıyım.
Şarkılarım ki, söyler türkümü.
Aşk yeniden başlar keçelim!
Bir koy ki, içelim çay tabiatı,
Küllerimden doğar kartalım.
İçim dışım bir ki, senkronize.
Ayetü’l kübra ile kalp bir yerde.
Anlamlı ki, tesadüf yok merde.
Bulamazsın benim gibi seveni…
Ah! Uslanmaz, delidir gönlüm.
Zıpkın gibi deler gözü severim.
Aşkım ki, ölümsüz aşk bende.
Sev demem sevmede demem…