TALHA ERÇEVİKBAŞ
Bu kaçıncı ağlayışım anne,
İçime sığmaz oldu özleminiz,
Her düşüncemde siz varsınız,
Her düşümde siz,
Yine geldi çattı bir bayram, gurbet ellerde
Hiç bitmedi bu özlem,
Gurbet işte… dindirmedi…
Bu nasıl bir hasret annem?
Dinleyen yok arzı halimizi,
Tarif edilemez gurbette bayram
Bir sızıdır sızlarım, gurbet ellerde…
Şimdilerde, gönül kardeşlerimiz ile,
Dertleri, kederleri bölüşür,
Her şeye rağmen; konuşur, gülüşür,
Tefekkür eder, dua ederiz …
Anca öyle geçer bayram, gurbet ellerde.
Değerini bilmediğin güzellikleri,
Gurbette özlersin…
Farkına varırsın, ararsın her anında,
Her gün üstünden geçtiğin yolları, sokakları,
Sevdiklerinin kokusunu,
Ararsın, bulamazsın….
Ezilir geçersin her bayram, gurbet ellerde
Gelseler diye niyaz ederken,
Kuşlar bile cıvıl cıvıl bayram ederken,
Bir ömür tükettik ayrı, memleketten…
Dolaşıyorum yine sokaklarda yalnız başıma,
Her yokluğunuzu duyuşumdur içimi hoplatan,
Diyorum; yeter felek hasreti ödedik toptan!
Artık büyüdüm diyor çocuklar bana
Ne zaman büyüdü bu küçücük çocuklar derken
Bi bakmışın kaçıncı bayram geçmiş, gurbet ellerde.
Ben yürürüm cadde yürür.
Ben ağlarım hüngür hüngür…
Senin için sıradan olan her şeyi,
Uzun uzun hayal ettiğim bu kaçıncı gündür.
Gurbeti tarife yetmiyor, kesiyorum cümleyi,
Ve yine bir bayram daha geçiyor, gurbet ellerde
Sessiz, sizsiz hele.. hele.. sensiz annem.