İBRAHİM KUZİ
Gelişin müjde oldu yüreği yananlara
Canlardan da artıksın ten kafeste canlara
Yüzünde güller açar, sürmelidir gözlerin
Kalbimize nur saçar baldan tatlı sözlerin
Bir mücella çehren var Kamer kapında geda
Kebap oldu sineler aşkına canlar feda
Haybet, hüsran yaşamaz yolu Sana varanlar
Hep Seninle oturup, hep Seninle kalkanlar
Başlarda gezen taçsın her dertliye ilaçsın
Dünya’da ve Ukuba’da en büyük ihtiyaçsın
Irmaklar Sende çağlar meyveye durur bağlar
Asr-ı saadet olur Seninle köhne çağlar
Kuru çöller, sahralar dönüşür gülistana
Mecnunlar Seni arar her yanda yana yana
Aşımız, ekmeğimiz ümit kandilimizsin
Dünyayı sulamaya yeter sebilimizsin
Her şeyi bulmuş olur bir gün Seni bulanlar
Arınır kirlerinden çeşmende yıkananlar
Gayesiz bir hayata mana kazandırdın Sen
Davanı tarihlere altınla yazdırdın Sen
Top Senin çevkan Senin biz kapında kullarız
Sayende çiçek açan, meyve veren dallarız
Yeni bir dünya kurdun sevgiden, muhabbetten
Allah mahrum etmesin Senin gibi devletten