ALİ AKKIZ
Sene 1958. Askerdeyken anama bir mektup yazdım. Biraz da uzaktan akrabam olur; bir kız vardı köyde. Anama, “O kızı iste, verirlerse nişanla. Ben gelince evleneceğim” dedim.
Anam da tabi cahil. Okumasını bilmediği için gidiyor mektubu kızın erkek kardeşine veriyor, oku diye. Gelinleri orada. Anası orada. Kız orada. Ebesi, dedesi orada. Cümbür cemaat herkes orada. Komşuyuz yan yana… Kız duyunca o kadar kişinin içinde, “Ona varmam” demiş.
Annem, böyle böyle, dedi.
“Varmazsa varmasın! Ondan başka kız mı yok ana!”
Neyse. Nasibimiz köyden olmadı.
Annemin Çivril’de iki göz bir evi vardı. Askerden dönünce köyde durmadım, kazaya gittim. Abim orada, elektrik işleri yapıyor. Ben de ona yardım ediyorum.
Bu arada dayım, -şimdi vefat etti, Allah rahmet eylesin- abim, köyün zengin ağası var. Bunlar akşam meyhanede içiyorlar. Dayım meyhanede diyor ki:
“Mestan Ağa, senin kızı bizim yeğene aldık.”
“E tamam” diyor ağa.
İş bitmiş. Biz orada nişanlanmışız. Kız beni tanımaz, ben de kızı tanımam.
Sabahleyin kahvenin önünde, bir evin ikinci katına merdiven dayadım, elektrik bağlayacağım. Ağzımda sigara… Bunlar geldi, orada çay içiyorlar. Abim çıktı geldi:
“Lan! At o ağzındaki sigarayı. Kayınpederin var aşağıda” dedi.
“Ne kayınpederi?”
Attım elimdeki sigarayı. İndim aşağı.
“Şu nişanlımı bir göreyim” dedim.
“Nişanlın yok burada.”
“Nerede?”
“Ankara’ya gitti o.”
Ne ben nişanlımı gördüm ne nişanlım beni gördü. Kızın amcası Ankara’da polismiş. Oraya gitmiş.
İki ay sonra geldi bu. Nişan yapalım, dedik. Yüzük takmaya gittiler. Beni götürmediler. Kızınkini, dayımın hanımı takmış. Benimkini de kızın anası dayımın hanımına vermiş:
“Al bunu, sen git tak” demiş.
Böylece birbirimizi görmeden nişanlandık.
Evi biliyorum. Elektrik işi yapıyoruz. Evlerinde elektrik yok. Abim dedi:
“Onlara elektrik yapalım.”
“Yapalım” dedim.
Neyse abimle elektriği bağladık. Ama çok güzel oldu tabi. Bazen ben elektriği kesip evlerine gidiyordum.
Bir gün bizim kayınpeder kızmış:
“Bu elektriğin de anasını, avradını…” diye başlamış sövmeye. Elektriği sökmüş.
Abim kızdı bana:
“Ulen öyle sık sık gidilir mi be! Adam zaten sinirli biri.”
Ona rağmen nişanlımla her akşam buluştuk.