İBRAHİM KUZİ
Milletçe başımız sağ olsun
Yıllar var ki kanıyor yüreğimde yaralar
Perişan etti beni gördüğüm manzaralar
Dipsiz kuyular yuttu “Kimse yok mu” diyeni
Ulaşmadı kalplere attığımız naralar
Bitirelim dedikçe günden güne bittiler
Birlik olalım derken parça parça ettiler
Güzel ülkem, insanım kaldı enkaz altında
Hesap vermek yerine halkı tehdit ettiler
Kalmadı sevgiye; yer, kin haset deryasında
Çaresiz insanlar var her enkazın başında
Her geçen gün daha da umutlar tükeniyor
Ümitsizlik sel olmuş gözlerinin yaşında
Hani devlet diyene parmak gösteriliyor
Eşe, dosta, ahbaba yardım gönderiliyor
Deprem anında bile dinmiyor öfkeleri
Muhalif olanların sesleri kesiliyor
Derin bir uçurumun hemen kıyısındayız
Sahipsiz, yapayalnız kışın ayazındayız
İftiraya uğrayıp taşlansak da yıllardır
Her şeye rağmen yine milletin yanındayız
Yüreğimi deliyor mızrak gibi feryatlar
Tonlarca yük altında solup gitti hayatlar
Yığınlar aç ve susuz düşmüş kendi derdine
Gemisini yüzdürme telaşında cellâtlar
Çığlıklar kâbus gibi girdiler düşlerime
Kapkaranlık geceler saplandı günlerime
Vefa yok, sadakat yok; yıkıldı tüm köprüler
Gördüğüm her manzara dert katar dertlerime
Devletlûlar sarayda pembe hayal kuruyor
Hangi felaket gelse garibanı vuruyor
Her şeyimizi çalan arsız, hırsız takımı
Yıkımın hesabını mazlumlardan soruyor
Ey Yurdum senin gibi ben de çok yaralıyım
Şu gurbet köşesinde bir bahtı karalıyım
Ne eksik ne de fazla tam sözün bittiği yer
Gözyaşları içinde Hakka yalvarmalıyım
08.02.2023