ELİZYA
Üşür yüreğim
Ülkem ağladığı zaman
Üşüşür başıma hüzün
Ülkem yandığı zaman
Kapladı bir sessizlik
Taştan oldu yorganı
Nice hayallerin üzerini
Mezarlar kapladı
Onlarca güzel yüzleri
Cennet karşıladı
Ülkemde derin sessizlik
Sanki sağır dilsiz
Ulaşamadım yollarına
Bırakamadım da oluruna
Yandı yandı ya
Yandı da kavruldu yürek
Andı isimleri
Ayşe Fatma İkra
Bir ses ürkekliği
Bir cümle yankısı
Yüzlerde kara gün
Şamar gibi etkisi
“Sesimi duyan var mı”
Belki bir umut idi
Arştan duyulurdu sesi
Duyuramadı kesildi
Duyaramadı
Onulmaz derdi
Umutlar şimdi neresi
Umutlar şimdi mezar taşı sanki
Utandı nefesim
Utandı can kafesim
Utanırmış ya insan
Utansın yıkık hevesim
.
11/02/2023