Süleyman Çetinoğlu
Kardeştir sabırla zaman, ikisi de bir gün kabuk bağlar
Ve de zehirli sarmaşıklar gibi duvarlara tutunan ağlar.
Kalbî görüş ve bilişlerimizi geliştirirdi, geliştirir çağlar.
Duyguları cezbeden huzur dolu nice dersleri çaldınız.
Sanmıştık ki üçümüz içimizden, siz pek hasarsızsınız.
Yalan telleyip pullamada rakipsizisiniz, ne arsızsınız?
Hayret anladım artık, haysiyet yoksunu ne hırsızsınız.
Yaman zorba olup çıktınız, günahlarımızı da çaldınız.
Terzinin, terazinin dilidir bu. Ölçecekler ve biçecekler,
Koskoca bir ömrü heder edip, ebedi kahrı seçecekler,
Bütün üryanlıklarıyla da Hakkın huzuruna geçecekler.
Fazilet duygulu önderlerin kavuşma zevkini çaldınız.
Kâfir de münafık da hınçlarını alamamanın öbeğinde,
Yılgınlık ettikleri zaman, o mekân gecenin göbeğinde,
Bir de erinliği dilek edinmiş kimsenin göz bebeğinde,
Bin değil, defalarca, yüzbinlerce, çeşte çeşte çaldınız.
Bu gururun nedir? Nedir bu gaflet? Ölçün? Hendesen?
Bir kez, “şecereye ne lazım o lazım semereye” desen,
Allah’ın hesabına açılır çirkin vesveseler desen desen.
Evlatların seçkince çıkışlarının başlangıcını çaldınız.
Duygular, hayaller, lisanlar, teşbihler bu kadar mı?
Tanıdık bir çehre, ses, sima yok mu? Mekân dar mı?
Bu önün, bir sonu yok mu? Çıkmaya bir yol var mı?
Nice insanın içinde kalan harmanı, hasadı çaldınız.
Kızıl bir akşamüstü akıp gideriz mukadder gayeye,
Yalnızlığımızda saklı kalan yüce, mukaddes payeye.
Şu meçhul halimizde yöneliriz biz asıl sermayeye!
Takvadan nasibdârın nefis muhasebesini çaldınız.
Münafıklık ve komiklik için sizdiniz hep cömert olan,
İlimdir, fendir bu; “bitecek gri günler!” bilir mert olan.
Bu görüş, bu sanış, bu anış, bu kanıştır size dert olan.
Dünyadan bize bir nasip kefendi, onu da siz çaldınız.
05.06.2019