Said Mirza SUGÖZÜ /Almanya
Sahnede bir acı oyun,
Art arda sıralanır.
Tiyatronun darbesi olur mu, deme.
Bir gece, zifiri karanlık yağar.
Yer, gök, su yanar.
Gözyaşları kan akar.
Sevinçleri tutsak edilir.
Gülüşlere kelepçe vurulur.
Ah, eksi beşlerde Hidayetler yorulur.
Sorgusuz, sualsiz hücrede,
Geleceği karanlığa bürünür.
Kalk gidelim dost!
Ümit kapısına.
Elemlerinde lezzetler var…
Ağızlarda tat, tuz kalmaz.
Müstahak oldu diyenler,
Arkası sıra gitmeseler,
Bizi dinleseler,
Bakışları ile “Ohhh…” çekerler.
Zulüm arşa çıkar.
Dostluk ikiye ayrılır.
Biri zalimin koynunda,
Diğeri mazlumun yanında.
Silivri’de sene on iki ay kış.
Adı Yiğit Ömer, Delişmen Yakup,
Yüreğini susturamazlar.
Kalk gidelim dost!
Ümit kapısına.
Elemlerinde lezzetler var…
İçimde derin ağrılar birikti,
Özlemine dikenli tel batar.
Mesafeler uzak olsa da,
Dağ dağa kavuşur,
Aşık maşuğuna kavuşmaz.
Çığlıklar kulaklarda yankılanır,
Sineler duymaz.
Bir avuç hak dostu,
Dünyanın ortasında yapayalnız.
Adı, Başkomiser Akif.
Soytarı Sarraf’ı yakalar.
Kalk gidelim dost!
Ümit kapısına.
Elemlerinde lezzetler var…
Yanardağlar söner,
Ateş yüreklerde sönmez.
İnsanlık onuru yıkılır,
Salgın hastalık yayılır.
Korku, endişe, panik…
Haneler zindana döner.
Ne huzurdan bahset,
Ne de aş’dan.
Ruhlar fakirleşir.
Adı tarihe yazılan,
“Hırsızdan korksaydık, polis olmazdık.” diyen,
Helal süt emmiş yiğitlere selam olsun!
Kalk gidelim dost!
Ümit kapısına.
Elemlerinde lezzetler var…