Emily Yaramis / Amerika
gecenin koynunda demleniyorken zaman
yer ile gök arasında süzülüyor soluksuz el aman
nerede olduğu belli olmayan bir yerdeyim
güneşin tuttuğu ayın yuttuğu
adı belli olmayan haldeyim
cihanı sardı günlerdir mazlumun gözyaşı
kayboldu gönüllerde ümidin savaşı
hicran mühür vurdu ne çare
vicdanlar sızlıyor ömürler oldu divane
evler ocaklar yıkıldı
canlar yitti akıllar gitti
mazlumun ahı sarmışken afakı
hezeyanlar savruldu diriltti nifakı
hayrı yokken yaraları sarmaya
gölge etmese bari bir avuç paraya
nevri dönmüş nursuz arsız sahnede
bahsetmeye değmez de başta kemirgen işte
bit diyorsun bitmiyor git diyorsun gitmiyor
uhu olmuş tahtına keneden ziyade
zehir olmuş bahtına bir garip milletin
zemberekler çalıyor tik taklar titriyor
yine de vazgeçmiyor
karabasan ders alsın her hali ahvalinden
alemin gördüğü en dikte rejimden
tiranlar şaha kalkmış tsunami edalı
meramlar dibe batmış titanik sedalı
Ey bu yerlerin ve göklerin sahibi
niyazımız bellidir demeye kalmadı mecal
hem içimizde hem dışımızda hayırsız deccal
yetsin artık ne olur
yoruldu dermanlarımız
bir felah isteriz şu fani dünyada