SÜLEYMAN ÇETİNOĞLU
Gönlümüzün sol yarısı, kader kalemi, bademiz, irademiz bizim:
Siz bizi sustu sayın! Yazıp yazıp da sildiklerimiz ifademiz bizim…
Nice hikâyesi vardır her bir çiçeğin kendince, hikâyelere benzer.
Tarlada çağla, Barla’da Âdemiz biz. Bir cümlelik vademiz bizim.
Bir hayatın mihengine kapanıp kalsak da şimdi; kaidemiz bizim
Sığmayan gönüldür geniş dünyaya. Soframız; Maide’miz bizim.
İçimizi dökmeden yaşayıp akabinde gitmenin adıdır gün batımı.
Paradigmal sorunlar, katman katman badireler akabemiz bizim.
Çin’de de olsa yitik malı ilim, kal-u beladan müsaademiz bizim.
Odun değil kırdığınız, kız kardeşimizin kalbi, en sademiz bizim.
Şakaklarımıza da düştü şu beyaz kıllar, sakallarımızdan sonra;
En hususi figürlerindendi o klikler arası savaşın dedemiz bizim.
Kederin musikisidir bu; dua çemberinin içinde madem iz bizim;
En önemli paravanlarından poyraz pusulamız; Kâbe’miz bizim.
Dönüp bakıyorum ardıma, kimse kalmamış gölgemden başka,
Karakter zaaflarımın yanında ruhumuz, emre amademiz bizim.
Dolmakalemlerle kavga etmekten gülüşümüz, handemiz bizim.
Kalınlaştırdık yüzümüzün derisini. Kırık çatal yelpazemiz bizim.
İki Kübra var bizde; bir Ayet’el Kübra, bir de Mahkeme-i Kübra.
Perişanlıktan Perihan’lığa boy ölçümüz, bura endazemiz bizim.
Şimdi Serra bir süre sonra Süreyya. Özgürlük, azademiz bizim.
Harala gürele tartışmaları arasında da kaymaz şirazemiz bizim.
Giye çıkara karıştırır olmuşuz hep haklılıkla haksızlık entarisini;
Önden yırtık değil sahte gündemlerde yakasız feracemiz bizim.
İz düşümü güne asr-ı saadetin, hilafına âdetin, kitabemiz bizim,
Ne mazisi tükenir ne yarını; sessiz bir rölantidir hitabemiz bizim.
Şecaat arz eylerken terörist dese de milenyumda Merd-i Kıptiler,
Aziz olur da çıkar Yusuflar zindandan, budur menkıbemiz bizim.
27.09.2022