TUBA TOPRAK
Meriç’te kaybolan mühendis Yunus Emre Ayyıldız’a…
Dedim nedir derdin, geceden kara
Dedi bilmez misin, koydular dara.
Dedim korkma sakın, Allah büyüktür
Dedi bu taşınmaz, çok ağır yüktür.
Dedim taşınmasa, verir miydi Yâr
Dedi yaşanmıyor yüreğim ağyar.
Dedim hele sabret, bu imtihandır
Dedi bu dünya bir, yalandan handır.
Dedim açılacak bir hayır kapı
Dedi affeder mi taptığım tapı.
Dedim kimi koydu yarı yollarda
Dedi ihlas mı kaldı kullarda.
Dedim dileğin ne, neye talipsin
Dedi takdir neyse ona sahipsin.
Dedim bir yol var ki, kıldan incedir
Dedi bu yolunda, sonu nicedir.
Dedim Efendimin, kardeşi olmak
Dedi başım feda, yolunda solmak.
Dedim sana farzdır, yolun göründü
Dedi ana, evlat, vatan bölündü.
Dedim Yusuf oldun, çıktın kuyudan
Dedi çıkamadım, kör beş duyudan.
Dedim anda yatak, Alileredir
Dedi Ali olmak, zirveleredir.
Dedim hicret nedir, nice servettir
Dedi cana kasıt, ruha nimettir.
Dedim çıkalım mı, Resul yoluna
Dedi gireyim mi, ben de koluna.
Dedim uzanalım Meriç nehrine
Dedi doyduk eyce, hain zehrine.
Dedim böyle hain var mı, yedi cihanda
Dedi hainlikse, kurbanım anda.
Dedim yolcusuyuz, gri Meriç’in
Dedi vatanıma, bak için için.
Dedim yok mudur ki, buna bir çare
Dedi yol Resul’ün, çaredir nâre.
Dedim varalım mı, Habeş iline
Dedi Cafer olam, Meryem diline.
Dedim atla hadi, yol uzundur
Dedi yol değil ki, belki sonundur.
Dedim şehit olmak, kısmetse değer
Dedi cennete bir, davetse eğer.
Dedim Meriç soğuk, üşüyorum ben
Dedi Meriç sırat, geçemeyen ten.
Dedim karanlık mı, bu yolun sonu
Dedi aydınlığın, en koyu tonu.
Dedim bu cennet mi, ne kadar güzel
Dedi ondan öte, candan da ezel.
Dedim geçtik nehri, bitti mi zulüm
Dedi bu son durak, hoş geldin ölüm.