EMILY YARAMIS
zembereği şaşmış ölüm yolculuğuydu ömür dediğin
şimdilerde pimi çekilmiş dünya debdebesi
ve çılgınlığın algoritmasında bezenmiş lağımsı düşler
düşlerden gelen fosforlu sinsi gülüşler
ciğeryakan tozu dumana katan albenisi bozuk
asra müptela hadımlık yasları
koskoca evrene hakim bozbulanık işleri
kasıp kavurdu tüm yaşlıları gençleri
neydi suçları masumluktan başka çocukların
nefessiz kalmaları için sebepler buldunuz
sadece bir şehri değil tüm insanlığı vurdunuz
hiçbir din razı değildir alev topu salmaya
taş üstünde taş kalmasıya yakıp yıkıp kırmaya
hiçbir kitapta yazmayan destursuz halleri
hiçbir evrene sığmayan mesnetsiz kalleri
darül nedvede içinizdeki kaoslarla beslediniz
yedi düveli kıyasıya preslediniz
daha doğmadan koca bir nesle kefen biçtiniz
barışı uygarlığı değil savaşı seçtiniz
nedir bu alemdeki derdiniz
seven sevdiğiyle beraberdi
iblisi pek bi yeğlediniz
dumura uğrayan aklınızla kan seylapları peylediniz
toprağı mazlumun canı doyurdu
toprağı masumun kanı doyurdu
toprak bile doydu kahrından
zannetmiyorum sizler olamazsınız toprağın bahtından
özünüzde yok sizin sevgi hürmet muhabbet
bunların hepsi sizden ırak ilelebet
varsın ağlasın analar babalar kime ne
varsın kaynasın dağlar lavlar kime ne
kim vurduya gidiyor insanlık neden niye
bir delinin attığı taşı bulamıyor kırk akıllı
atın şu deliyi de kuyuya aramayın artık şu taşı
söylenecek çok söz var şu bağırsız namertlere
diller destan olsa ne fayda tutulduk dertlere
veyl olsun artık vicdansız fertlere
gam dilinden yorulduk yeis yakışmıyor biliriz
lakin içimiz göçük nasıl ümit görürüz
olmayanı olduranı durmayan durduranı
seyreyleyip daim umut konduranı
candan öte cananını saranı
biliriz elbet kainatı yaratanı