İbrahim TÜRKHAN / Kırgızistan
Zaman, yolcularına
Duraktır sığınılan
Gölgelik eder ancak.
Kadrini bilmeyeni,
Yakar acımayarak.
Zaman, billur kâsede
Bal kaplanmış acıdır.
Kimi yer azap çeker,
Kimi tenezzül etmez,
Sarsılmadan yol alır.
Zaman, giyenlerine
Görünmeyen giysidir.
Örtülse de bedenler,
Kendi aynı kalırken,
Giyenler hep değişir.
Zaman, avuçta kalan
Düşüdür çocukluğun.
Günebakan tavrıyla,
Gündüz ışık kovalar,
Gece bir başka oyun.
Zaman durmak bilmeden
Bir ömür esen yeldir.
Bahar düşü kuranın
Güz demeden başına
Ecel kışı belirir.
Zaman üzerine yazılmış o kadar çok ve güzel şiir var ki, kanaatimce sizin şiiriniz de o çok güzel zaman şiirleri içinde artık. Benzetmeleriniz çok uyumlu zamanla ve onu bir anından yakalamış.. Yüreğinize sağlık…
Zaman’ın üzerimize huzur taşıması için kendinin farkında zamanlar yaşamamız duasıyla…
Tebrikler İbrahim bey